Tatjana Dadić Dinulović (Beograd, SFRJ, 1963) je teoretičar scenskog dizajna. Bavi se teorijskim, kustoskim i umetničkim radom u oblasti scenskog dizajna. Diplomirala je engleski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, a magistrirala Scenski dizajn i Teoriju umetnosti i medija na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. Umetnički doktorat iz scenskog dizajna odbranila je na Univerzitetu umetnosti u Beogradu, a naučni na Univerzitetu u Novom Sadu. Autor je dve knjige: „Srbija: moj slučaj: nova evropska generacija“ (2008.) i „Scenski dizajn kao umetnost“ (2017.). Objavila je veliki broj tekstova u naučnim i stručnim časopisima i prevela više od sto stručnih tekstova iz oblasti scenskog dizajna, pozorišta i arhitekture. Autorske radove iz oblasti scenskog dizajna izlagala je u Srbiji, Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Italiji, Češkoj i Kini, među kojima su i radovi prikazani na Bijenalu arhitekture u Veneciji (2004.) i Kvadrijenalu u Pragu (2007.). Kao mentor i kustos, izvela je sa studentima veliki broj umetničkih radova i izložbi iz oblasti scenskog dizajna, među kojima su projekat Granica (sa D. Konstantinović, 2014.), izložba Scenska laboratorija i rad Sedam glasnika (oba sa D. Dimitrovskom i V. Ilićem, 2016.) i Mali rečnik nestajanja (2019.). Vodila je kustoski tim Studentske sekcije Srbije čiji je nastup na Praškom kvadrijenalu scenskog dizajna i scenskog prostora 2015. nagrađen Zlatnom medaljom za uspostavljanje dijaloga. Bila je komesar nastupa Srbije na Praškom kvadrjenalu 2019. (sa Lj. Miletić. Abramović). Bavila se ritmičkom gimnastikom u Sportskom društvu „Radnički“. Radila je u Britanskom savetu u Beogradu. Danas je redovni profesor scenskog dizajna na Fakultetu tehničkih nauka Univerziteta u Novom Sadu gde vodi niz umetničkih i teorijskih predmeta, kao i studijski program Doktorskih umetničkih studija scenskog dizajna. Šef je Odseka za umetnost i dizajn Departmana za arhitekturu.